14 lutego...

...Walentynki, czyli dzień miłości i śpiewających ptaków.

Zwyczaj przywędrował do Polski z Europy Zachodniej. I to dość późno, bo dopiero z początkiem lat 90-tych minionego stulecia. Zwyczajem jest, aby bliską sercu osobę obdarować maskotką, pocztówką z miłosnym wyznaniem czy słodkością w kształcie serca.

Dlaczego 14 lutego? Nasi pra, pra, pra... dziadowie zauważyli, że właśnie w tym dniu ptaki zaczynały śpiewać i... szukać sobie pary. Uznali więc, że to dzień miłości...

Patronem Walentynek i zakochanych – przez przypadek – został święty Walenty. Żył w czasach panowania cesarza Klaudiusza II Gockiego. Władca wydał dekret, że chłopcy w wieku 18-37 lat nie mogą wstępować w związki małżeńskie, gdyż żonaci – jak uważał cesarz – są gorszymi żołnierzami. Do wytycznych władcy nie zastosował się Walenty i jako biskup udzielał ślubów młodym i zakochanym. Gdy cesarz się o tym dowiedział kazał wtrącić Walentego do lochu. Przebywajacy w więzieniu biskup zakochał się w niewidomej dziewczynie, która była córką strażnika. Ta odwzajemniła jego uczucia. A ich współna miłość była ponoć tak wielka i szczera, że dziewczyna odzyskała wzrok. Wściekły cesarz wydał rozkaz, żeby zabić duchownego. Jak podaje legenda, dzień przed egzekucją Walenty napisał list do ukochanej dziewczyny i podpisał go: „Od Twojego Walentego”. Egzekucja została wykonana 14 lutego.

Relikwie świętego Walentego znajdują się m.in. w bazylice jasnogórskiej, w Kaplicy Świętych Relikwii.

opr. an

A tak o miłości pisał ks. Jan Twardowski...

(...) Miłość trzeba pielęgnować tak jak dziecko, aby się nie zaziębiła, nie zwariowała, nie wyleciała przez okno jak ptak(...).

(...) Miłość, żeby była miłością, wymaga cierpliwości, pracy nad sobą, walki z egoizmem (...).

(...) Każde głębsze uczucie prowadzi do cierpienia (...).

(...) Miłość bez cierpienia nie jest miłością (...).

(...) Bóg daje w miłości doświadczenia, lęki (...).

(...) Cierpienie w miłości ma swój sens. Jest jedyną możliwością sprawdzenia miłości (...).

(...) Prawdziwa miłość szuka trudnych dróg (...).

(...) Miłość to nie tylko uczucie, ale ciężka praca... Jak wielkiego trudu wymaga prawdziwa miłość... Stale się czegoś uczymy: języka obcego, judo, dobrych manier, jak jeść łyżką czy widelcem, jak obsługiwać komputer. UCZMY SIĘ KOCHAĆ...

(...) Miłość jest odpowiedzialnością, czymś więcej niż uczucie. Trzeba się jej stale uczyć, by nie była tylko wzruszeniem, zakochaniem się (...).

(...) W języku polskim mówimy „kocham się w kimś”, to znaczy kocham siebie w nim. Tymczasem miłość to właśnie zapominanie o sobie (...).

(...) Miłość jest wyjściem poza siebie, zapominaniem o sobie: „zapomnij że jesteś gdy mówisz że kochasz” (...).

(...) Miłość uczy dawania siebie (...).