1 sierpnia – rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

  Tragedią każdego narodu jest moment, kiedy giną jego obywatele. Jeszcze większą, gdy życie oddaje młodzież, kwiat inteligencji...    

1 sierpnia 1944 roku, godzina 17 - Godzina „W”. Właśnie wówczas rozpoczął się największy dramat w dziejach Polski. Młodzież Warszawy ruszyła do powstania przeciwko niemieckiemu okupantowi i wizji sowieckiej okupacji. Ze zdobycznymi karabinami , z butelkami napełnionymi benzyną, z kilkoma granatami powstańcy rozpoczęli nierówną walkę... Do tak desperackiego czynu popchnęła ich wielka miłość do ojczyzny, do wolnej i niezależnej Polski. Powstanie trwało 63 dni. Upadło – nie mając żadnego wsparcia z zewnątrz. Niektórzy patrzyli jak „Polska się wykrwawia”... W trakcie tych dwumiesięcznych walk oddziały powstańcze straciły blisko 16 tys. żołnierzy – z czego 10 tys. poległych oraz 6 tys. zaginionych, których należy uznać za zabitych. Rannych zostało ok. 20 tys. powstańców – w tym 5 tys. ciężko.

Do niemieckiej niewoli trafiło ok. 15 tys. żołnierzy (w tym ok. 900 oficerów

i 2 tys. kobiet). Życie oddało ponad 250 tysięcy cywilów. Warszawa została zniszczona w 90 procentach.

O tych tragicznych chwilach zapisanych w naszej historię, Polak zapomnieć nie może. Tym bardziej teraz, gdy odchodzą ostatni walczący o lepsze jutro dla przyszłych pokoleń.

O jej tragicznej rocznicy nie pozwala zapomnieć Instytut Pamięci Narodowej. Zwraca się do wszystkich obywateli, do władz samorządowych,

aby 1 sierpnia, o godzinie 17 wszyscy pomyśleli o tych, którzy oddali życie za Polskę. Aby zawyły syreny, aby ludzie – w codziennym pędzie – przystanęli na chwilę zadumy, aby zawyły klaksony stojących aut... Aby każdy Polak pomyślał i pamiętał.

an