Data ważna dla każdego Polaka. Godzina W...

... 70 lat temu, punktualnie o godz. 17 – zaczęło się!

Zorganizowane przez Armię Krajową wystąpienie przeciwko okopującym stolice Niemcom. Do walki ruszyli harcerze, młodzież, ludność cywilna.

W chwili wybuchu powstania warszawskiego główny ciężar walki z Niemcami wzięły na siebie oddziały Armii Krajowej.

Najsłabszą stroną powstania warszawskiego było uzbrojenie. Powstańcy nie mieli takiej broni jak okupant. Dysponowali głównie bronią ręczną brakowało im przeciwpancernej, stąd czołgi obrzucane były jedynie butelkami z benzyną.

Po wybuchu powstania warszawskiego, do AK-owców dołączyły inne organizacje, a następnie włączyli się m.in. Węgrzy, Brytyjczycy, Holendrzy, Grecy...

Do powstania włączyła się tez ludność cywilna stolicy, która – głównie – dawała schronienie rannym powstańcom lub przekazywała jedzenie.

Powstanie upadło 3 października 1944 roku – po 63 dniach bohaterskiej, ale nierównej walki. Podczas jego trwania zginęło 16 tys. walczących, ok. 20 tys. zostało rannych a 15 tys. wziętych do niewoli – głównie do obozów koncentracyjnych. Szacuje się, że w tym czasie śmierć poniosło od 150 tys. do 200 tys. cywilnych mieszkańców stolicy. Warszawa w zasadzie nie istniała: zniszczone domy, zbombardowane zabytki, morze gruzów....

Celem AK, Powstanie miało być nie tylko zrywem przeciw Niemcom, ale również zahamowaniem prowadzonej przez Stalina polityki sowietyzacji Polaków.

W kanałach, na barykadach ginęła przeważnie młoda inteligencja kraju. Natomiast dla tych, którym udało się przeżyć, w „wolnej” Polsce nie było miejsca. Ci którzy zostawali narażeni byli na prześladowania i niejednokrotnie na więzienie. Inny szukali schronienia za granicą: w Anglii, Ameryce...

Kiedy dzisiaj - 1 sierpnia – o godz. 17 usłyszysz syreny, zatrzymaj się i pomyśl o tych tysiącach osób, które oddały życie za swoja Ojczyzną, za lepsze jutro, za wolność...

„... nie cierpienie uszlachetnia człowieka, człowiek uszlachetnia cierpienie....” (ks. prof. Józef Tischner

opr. an